Η γη είναι στα τελευταία της...

Με αφορμή το παραπάνω σκίτσο του Μ. Κουντούρη, η Μάγδα Σ. έφτιαξε αυτή τη ζωγραφιά και έγραψε ένα σχόλιο:

 "Η Μητέρα Γη, σκεπτόμενη πως έχει όλα αυτά τα προβλήματα, είναι σε άθλια κατάσταση. Σκέφτεται λίγα από τα προβλήματά της, όπως την ξηρασία, τη μόλυνση καθαρών νερών, τις πυρκαγιές που καίνε τα όμορφα δάση της, και στεναχωριέται. Βρίσκεται σε κατηφορικό δρόμο,καθώς δεν ξέρει τι να κάνει. Έχει αρρωστήσει και βρίσκεται σε αδιέξοδο, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να σωθεί και είναι πολύ λυπημένη που καταστρέφεται και δεν έχει κανέναν δίπλα της να τη βοηθήσει. Επίσης είναι αγχωμένη για το τι θα συμβεί στο μέλλον!"

Η Νίκη Τζ. έφτιαξε αυτό το σκίτσο και έγραψε το παρακάτω σχόλιο:

  

 "Μια πνοή θα μείνει πίσω 

σε μια έκφραση αδιάφορη. 

Σκοτεινή σκιά της ζωής

που βρέθηκες κοντά μου.

Πέφτω στη λύπη της καρδιάς μου. 

Υποφέρω στην πνοή σου. 

Λάος εικόνα των ματιών μου

που με περιτύλιξες σ' ένα ζωγραφισμένο χαρτί"

Μια προσπάθεια ερμηνείας του σκίτσου του Μ.Κουντούρη, από τη Σαββίνα Μ.:

"Άραγε, μπορεί ένα σκίτσο να περιγράψει ένα πάρα πολύ σημαντικό περιβαλλοντικό πρόβλημα; Και βέβαια μπορεί! Έτσι, το σκίτσο περιγράφει τη γη που κινδυνεύει από πολλά προβλήματα.

Η γελοιογραφία αυτή παρουσιάζει μια γυναίκα στην εντατική (το καταλαβαίνουμε από τα μηχανήματα στον τοίχο), η οποία βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο κρεβάτι της. Υπάρχει ένα πάπλωμα που μοιάζει με τη γη και ένα ταμπλό της κατάστασής της. Επειδή όμως η υγεία της είναι σε σημαντική εξέλιξη και το ένα ταμπλό δεν έφτανε, τοποθέτησαν ακόμη ένα ώστε να φανεί η κάθοδος της υγείας της εκεί όπου δεν μπορούσε να τοποθετηθεί άλλο ταμπλό, η γραμμή έχει φτάσει στο έσχατο σημείο και συνεχίζεται στο πάτωμα, σαν ρωγμή, η οποία στο τέλος της έχει ανοίξει πολλούς δρόμους. Όλη αυτή την εικόνα συμπληρώνει η κλειστή κουρτίνα που δεν αφήνει τον ήλιο να μπει στο ασφυκτικό δωμάτιο και να δώσει έστω και λίγη χαρά στην ηλικιωμένη γυναίκα.

Η γυναίκα είναι η γη, τα μηχανήματα και τα ταμπλό δείχνουν την κατάσταση της γης, που πάει από το κακό στο χειρότερο αφού στα ταμπλό δεν υπήρχε χώρος, η γραμμή έγινε ρωγμή από σεισμούς και στο τέλος της εμφανίζει ένα ερημωμένο πάτωμα. Τα σημάδια αυτά, η ερημοποίηση και οι σεισμοί, είναι προβλήματα που αντιμετωπίζουν η γη και οι άνθρωποι. Τέλος, η κλειστή κουρτίνα συμβολίζει πως αν δεν κάνουμε κάτι, η γη θα αλλάξει.

Με το σκίτσο, ο σκιτσογράφος θέλει να τονίσει τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η γη. Όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα, παραδείγματος χάριν, τρύπα του όζοντος και φαινόμενο του θερμοκηπίου, έχουν δημιουργηθεί απ' τον άνθρωπο. Αυτός, όμως, μπορεί να το διορθώσει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Αν δεν δράσει σύντομα, η ζωή του δεν θα είναι όπως πρώτα...."

Μιλώντας για το περιβάλλον με τη γλώσσα της γελοιογραφίας

Εκεί που κάποτε υπήρχαν πράσινα λαγκάδια και γάργαρα νερά, που φύτρωναν λουλούδια και πετούσαν πουλιά, τώρα είναι οι τσιμεντένιες και ασφυκτικές πόλεις μας. Ο αέρας που κάποτε μας έδινε ζωή, τώρα κατοικείται από νέφος και θανατηφόρα μικροσωματίδια. Τα δροσερά ποτάμια που κυλούσαν κάποτε, τώρα έχουν ξεραθεί. Οι κοιλάδες που κάναμε περίπατο ανέμελοι, τώρα έγιναν βρομερές χωματερές. Οι θάλασσες που πλατσουρίζαμε μικροί, τώρα γέμισαν πετρελαιοκηλίδες και πίσσα. Και ο ήλιος, που κάποτε μας γαργαλούσε τα καλοκαίρια, τώρα μας καίει το δέρμα και μας σκοτώνει.
Με πόσους τρόπους έχουμε μιλήσει για το περιβάλλον και για αυτά που το απειλούν; Έχουμε συζητήσει με τους φίλους μας απελπισμένοι, έχουμε διαβάσει άρθρα στις εφημερίδες, έχουμε ακούσει διαλέξεις, έχουμε δει ταινίες.
Στο Γυμνάσιο Καλυθιών, σκεφτήκαμε να μιλήσουμε και με τη γλώσσα της γελοιογραφίας, χρησιμοποιώντας οικολογικές γελοιογραφίες του ροδίτη σκιτσογράφου Μιχάλη Κουντούρη.
Μα πώς θα μιλήσουμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, χρησιμοποιώντας γελοιογραφίες;
Δεν υπάρχουν μόνο αστείες γελοιογραφίες. Υπάρχουν και μερικές πικρές, που μας προβληματίζουν και μας ξυπνάνε. Μας μαθαίνουν πράγματα, μας δείχνουν τον ένοχο, μας προτείνουν λύσεις.
Κι εμείς, θα αρχίσουμε έναν διάλογο με αυτές τις σοβαρές γελοιογραφίες, και θα απαντάμε φτιάχνοντας τα δικά μας σκίτσα, γράφοντας τα δικά μας κείμενα, δημιουργώντας τα δικά μας έργα.
Σας περιμένουμε σε αυτό το blog, όπου θα συναντιόμαστε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον - όσοι ενδιαφερόμαστε για τη ζωή μας. Γιατί το περιβάλλον δεν είναι κάτι ξένο. Ζούμε μέσα του, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όλα είναι περιβάλλον, όλα δείχνουν το περιβάλλον, όλα στρέφονται προς το περιβάλλον, σαν μια πυξίδα, που αντί για βελόνα έχει ένα τρυφερό φυλλαράκι...