Τι συνέβη στον Παράδεισό μας;

Τι θα μπορούσε να υπάρχει πίσω από την Πύλη του Παραδείσου, εκτός από τα κομμένα δέντρα του σκίτσου του Μ.Κουντούρη; Για ποιον λόγο τελικά διώχτηκαν οι Πρωτόπλαστοι;
Οι ζωγραφικές απαντήσεις των παιδιών, και τα σχόλιά τους, βείσκονται εδώ:

Γιάννης Α.:  "Εμφανίζεται ένα μεγάλο τσουνάμι και μέσα σε αυτό εμφανίζονται κι άλλες καταστροφές"

Χρήστος Τσ.: "Η καταστροφή που προκάλεσε ο Αδάμ και η Εύα"

Μαρία Μ.: "Σε αυτό το σκίτσο έχω ζωγραφίσει εργοστάσια τα οποία ρυπαίνουν το περιβάλλον... και αμάξια, ξερά δέντρα, σπίτια, τα οποία για να φτιαχτούν μόλυναν πολύ τον κόσμο..."

Σοφιάννα Παξιμαδάκη: "Ονειερυτήκαμε τον Παράδεισο, τον βρήκαμε σε μια όμορφη παραλία κοντά στο δάσος μακριά από το τέρας της πόλης, πήραμε τη σκηνή μας και τα κατάλληλα εφόδια για να κατασκηνώσουμε. Απολαύσαμε τη φύση, πετάξαμε όσα φάγαμε, ανάωαμε το βράδυ φωτίτσα για να ζεσταθούμε, αλλά δυστυχώς χάσαμε τον έλεγχο και μετά φύσηξες, Θεούλη μου, και παρέσυρες τα σκουπίδια μας και τα σκόρπισες παντού και τ απήγες στη θάλασσα, τη φωτιά μας την φούντωσες και τα δέντρα άρχισαν να καίγονται. Εμείς φταίμε, Θεούλη μου; Μα πού να το φανταστούμε; Μην μας διώξεις στην κόλαση. 
-Δεν σας διώχνωωω στην Κόλασηηη, η Κόλασηη σας βρηηήκεεε."

Σμαράγδη Α.: "Αυτό το σκίτσο απεικονίζει εργοστάσια τα οποία με τον καπνό τους μολύνουν το περιβάλλον. Ακόμα υπάρχουν αμάξια, σπίτια, ξεραμένα δέντρα και ένα μολυσμένο ποταμάκι"

Μαρία Χ.: "Η τσιμεντούπολη στο μεγαλείο της. Όταν ο άνθρωπος βάζει την τέχνη του"

 Στέργος Σ.: "Σε αυτό το σκίτσο υπάρχουν αυτοκίνητα και εργοστάσια πουμολύνουν το περιβάλλον. Υπάρχουν και ξενοδοχεία"

 Φραντζέσκο Ζ.:

 Φραντζέσκο Ζ.: "Αν συνεχίσουμε έτσι, η Γη που ήταν ένας Παράδεισος θα γίνει μια ΚΟΛΑΣΗ"

 

Δημήτρης Κ.: "Σε αυτό το σκίτσο έχω προσθέσει ένα εργοστάσιο που μολύνει το περιβάλλον, ξηρασία, πετρελααιοκηλίδες, ξερά δέντρα και ένα μολυσμένο ποταμάκι"

 

Αντώνης Κουντούρης: "Το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού"

Νίκη Τζ.:

Σαββίνα Μ.:

Μαρία Γ.: "Θάλασσα = χωματερή?"

Οικολογικές "Κραυγές" από το ΚΗ' Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού

Καλωσορίζουμε στο περιβαλλοντικό μας πρόγραμμα το ΚΗ' Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού (Αρχαγγέλου Μιχαήλ) που βρίσκεται στα Κάτω Πολεμίδια, στη Λεμεσό της αγαπημένης Κύπρου. Η δασκάλα της Ε΄ Δημοτικού, κυρία Γεωργία Κυριακου, μας έστειλε τις υπέροχες ζωγραφιές που έφτιαξαν τα παιδιά, έχοντας ως αφορμή τον πίνακα του Munch και τη γελοιογραφία του Μ. Κουντούρη.
Άντρεα και Αντρέα, Ντελάρ και Οδυσσέα, Φωτεινή και Ελίζα, μικροί μας ζωγράφοι, σας ευχαριστούμε πολύ και περιμένουμε κι άλλα έργα σας!

Τε...λειωμένα λόγια

Την ώρα που το περιβάλλον καταστρέφεται, εμείς μιλάμε για οικολογία, ψάχνοντας να βρούμε ποιος φταίει, αναζητώντας λύσεις, καταλογίζοντας ευθύθνες... Μήπως έχει έρθει η ώρα της δράσης;

Αυτό το σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη έχει κερδίσει το πρώτο βραβείο "Ranan Lurie" στα Ηνωμένα Έθνη το 2008. Το ίδιο σκίτσο έχει γίνει και κινούμενο:

Τι τίτλο θα είχε αυτό το σκίτσο;

• Ο θάνατος των πάγων (Χρήστος Τ.)
• Συζήτηση χωρίς πράξη (Εύη Κ.)
• Λίγο αργά για συζητήσεις (Σαββίνα Μ.)
• Μόνο λόγια. Όλα είναι θεωρία, όχι πράξη (Μάγδα Σ.)
• Σκέψεις χωρίς πράξη (Χριστίνα Φ.)

Κάνοντας τις ίδιες σκέψεις, ο Κωνσταντίνος Α. έφτιαξε το ακόλουθο σκίτσο:

Η Μαρία Χ. εντόπισε το ακόλουθο βίντεο στο youtube, που προέρχεται από καμπάνια του κόμματος των Πρασίνων της Αυστραλίας. Ο Δημήτρης Κ. έκανε τη μετάφραση στα ελληνικά:

Δεν με χωράει ο τόπος...: Το φαινόμενο του θερμοκηπίου

Οι επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου στο κλίμα φαίνονται με πολύ δραματικό τρόπο στη Γροιλανδία, το μεγαλύτερο νησί του κόσμου, που στο μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από πάγο. Ή μάλλον καλυπτόταν, αφού εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη, οι πάγοι λιώνουν σε όλον τον Αρκτικό Κύκλο.

Η πρώτη επίπτωση του λιωσίματος των πάγων, είναι ότι τα ζώα που ζουν στις παγωμένες περιοχές χάνουν ουσιαστικά τα σπίτια τους! Πώς θα νιώθαμε εμείς άραγε αν το σπίτι που μένουμε συρρικνωνόταν συνεχώς και δεν μας χωρούσε; Θα συνεχίζαμε να ζούμε κανονικά; Θα κάναμε ό,τι κάναμε πάντοτε, χωρίς να αλλάξει καθόλου η ζωή μας;

Μάλλον θα λέγαμε ότι "δεν μας χωράει ο τόπος" και ότι "χάνομε τη γη κάτω από τα πόδια μας". Ο σκιτσογράφος μας, ο Μιχάλης Κουντούρης, έφτιαξε την ακόλουθη γελοιογραφία, έχοντας αυτές τις σκέψεις στο μυαλό του:

Φαίνεται πως ό,τι είναι για το σπίτι μας το πάτωμα, είναι και για τον πλανήτη μας ο πάγος...

Η έξωση από τον (οικολογικό) παράδεισο

Ο μύθος λέει ότι, όταν ο Θεός έμαθε το αμάρτημα των πρωτόπλαστων, του Αδάμ και της Εύας, τους εξόρισε από τον Παράδεισο. Πολλοί ζωγράφοι απεικόνισαν με δραματικό τρόπο την Έξωση: Συνήθως εμφανίζεται ένας Αρχάγγελος να κρατά μια ρομφαία - ένα φλεγόμενο σπαθί - και να τους δείχνει την έξοδο θυμωμένος.
Στο παρακάτω έργο του Μιχαήλ Άγγελου παρακολουθούμε και τα προηγούμενα στάδια της ιστορίας: Το δέντρο της γνώσης, ο όφις, το μήλο. Δεξιά, η τιμωρία των Πρωτόπλαστων μετά το φάγωμα του μήλου.

Στην τοιχογραφία του Masaccio (περίπου 1428) δίνεται έμφαση στο μετάνοιωμα του Αδάμ και της Εϋας, που κλαίνε απαρηγόρητοι, κάτω από το αυστηρό βλέμμα του Αρχάγγελου.

Οι σύγχρονοι αμαρτωλοί πρωτόπλαστοι, εξορίζονται από τον Παράδεισο, επειδή τον κατέστρεψαν. Όχι μόνο έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, αλλά έκοψαν όλα τα δέντρα και σκότωσαν τη φύση. Η τιμωρία τους είναι σκληρή, και δεν υπάρχει επιστροφή, όσο κι αν μετανοιώνουν...

Ποιος τίτλος θα ταίριαζε στο παραπάνω σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη; Οι τίτλοι που πήραμε είναι οι εξής:

• Στέργος Σ.: "Το τέλος του κόσμου και η αρχή της κόλασης". Ο Αδάμ και η Εύα κατέστρεψαν τον Παράδεισο, και ο διωγμός τους από τον Άγγελο
• Μάγδα Σ.: "Η αλλαγή του Παραδείσου και η προδοσία του κόσμου". Μετά την προδοσία του κόσμου για τον Παράδεισο, μετά απομένει η καταστροφή του...!!!
• Χρήστος Τ.: "Ο θάνατος του Παραδείσου". Ο Παράδεισος έχει καταστραφεί, έχει και κάτι κομμένα κούτσουρα και είναι σαν να πεθαίνει.
• Φραντζέσκο Ζ.: "Τέλος. Δεν υπάρχει επιστροφή ποτέ". Αφού φάγανε το μήλο, ο Αδάμ και η Εύα κατέστρεψαν γενικώς τον κόσμο.
• Σαββίνα Μ.: "Η καταστροφή του 'Παραδείσου' από τους ανθρώπους". Ο 'Παράδεισος' έχει καταστραφεί απ' τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να εξορίζονται απ' αυτόν.
• Κωνσταντίνος Α.: "Η γη καταστρέφεται, μαζί και ο παράδεισος. Δραστηριοποιήσου!"
• Μανώλης Μ.: "Ο Παράδεισος αλά καταστροφικά!". Ο Παράδεισος έχει καταστραφεί από εμάς και μόνοι μας το αποφασίσαμε.

Κι άλλες "Κραυγές"

Τα παιδιά συνεχίζουν να φτιάχνουν σκίτσα και ζωγραφιές με οικολογικό θέμα, εμπνευσμένα από την παρουσίαση της "Κραυγής" του Munch και των επιρροών της:

Η Μάγδα Σ.:

 Η Σμαράγδη Α.:

 Και η

Πολλές μικρές "Κραυγές"...

Μετά την παρουσίαση της "Κραυγής" του Μουνχ και της αντίστοιχης γελοιογραφίας του Μ. Κουντούρη, η ανταπόκριση των μαθητών ήταν εντυπωσιακή. Τα σκίτσα τους και οι ζωγραφιές τους παρουσιάζονται εδώ. Συνεχώς φτιάχνουν καινούργια σκίτσα, και γράφουν κείμενα. Γι' αυτό, η ανάρτηση αυτή θα ενημερώνεται συνεχώς, κάθε φορά που θα έχουμε καινούργιο υλικό...

Από τη Μορφινή Α.:

 

 Από τον Δημήτρη Κ.:

Από τη Νίκη Τζ.:

Από τη Νίκη Τζ.:

Από τη Νίκη Τζ.:

Καλά Χριστούγεννα!

[σκίτσο του Μ. Κουντούρη]

Οι τρεις μάγοι φέρνουν τα ΠΟΛΥΤΙΜΑ δώρα τους. 

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Η Περιβαλλοντική μας ομάδα στο facebook

Πατήστε πάνω στο εικονίδιο για να γίνετε μέλη της ομάδας και να ενημερώνεστε για τις συναντήσεις μας και για τις αναρτήσεις του blog μας, καθώς και για να στέλνετε τα σχόλιά σας και να μας δίνετε ιδέες:

Μια "Κραυγή" για το νερό...

 Ο μεγάλος νορβηγός ζωγράφος Edvard Munch, στις 22 Ιανουαρίου 1892 έγραψε στο ημερολόγιό του: "Περπατούσα σ' ένα μονοπάτι με δυο φίλους - ο ήλιος έπεφτε - ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα - σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη - αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη - οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία - κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση."

Εκείνη τη μέρα εμπνεύστηκε το πιο γνωστό του έργο, που αρχικά το ονόμασε "Ο λυγμός της φύσης", αργότερα όμως ονομάστηκε "Η Κραυγή".

Σήμερα "Η Κραυγή" θεωρείται ένα από τα πιο κλασικά και αναγνωρίσιμα έργα τέχνης.

Πολλοί καλλιτέχνες έφτιαξαν παραλλαγές του πίνακα, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνοτροπίες. Άλλοι έχουν βάλει διαφορετικά πρόσωπα στη θέση του ανθρώπου του πίνακα.  Κάποιοι απομόνωσαν το πρόσωπο του ανθρώπου που κραυγάζει, για να το χρησιμοποιήσουν σε δικά τους έργα.

Έτσι και ο Μ. Κουντούρης, το χρησιμοποίησε με τον δικό του τρόπο...
 

Τι μπορούμε να κάνουμε ενάντια στην ερημοποίηση;

Πρέπει να ενεργοποιήσουμε πάλι το έδαφος, και μάλιστα πολύ σύντομα, πριν να είναι πολύ αργά. Το ξερό χώμα πρέπει να πρασινίσει, τα βουνά να γεμίσουν δέντρα.

Με αυτό το θέμα, ο Κωνσταντίνος Α. έφτιαξε αυτό το σκίτσο:

και ο Στέργος Σ. έφτιαξε αυτό το σκίτσο:

Σε αυτό το βίντεο θα μάθετε για τη μέθοδο της φυσικής καλλιέργειας, για την οποία μιλήσαμε στην τάξη:

Το δάσος συγκρατεί το νερό

Το σκίτσο του Μ. Κουντούρη:

Δύο ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ βίντεο: Θηριώδη μηχανήματα που, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, κόβουν μεγάλα δέντρα, τα ξεφλουδίζουν και τα τεμαχίζουν!






Πώς επηρεάζει η υπερβολική υλοτόμηση το περιβάλλον;
Ο Κωνσταντίνος Α. έφτιαξε αυτό το σκίτσο:

 

Ερημοποίηση

Σκίτσο του Μ. Κουντούρη με θέμα την ερημοποίηση:

Το σχετικό βίντεο που είδαμε στο σχολείο:

Με βάση αυτό το υλικό, η Μάγδα Σ. έφτιαξε αυτό το σκίτσο και τη λεζάντα που ακολουθεί:

"Το πριν και το μετά ενός τοπίου γεμάτου λουλούδια και χρώματα, που στη συνέχεια γίνεται μία θλιβερή και στενάχωρη εικόνα. Υπάρχουν τόσα δέντρα, πολύχρωμα λουλούδια, ένας καθαρός ουρανός που με τον καιρό όλα αυτά αλλάζουν και γίνονται μονόχνωτα και ξερά. Δεν υπάρχουν λουλούδια, ούτε καν δυο-τρεις ανθισμένοι φουντωτοί θάμνοι, παρά μόνο δυστυχία και θλίψη από το αντίκρισμα αυτού του θεάματος....!!!"

Μια ερμηνεία του σκίτσου του Μ. Κουντούρη, από την Σαββίνα Μ.:

"Η παραπάνω εικόνα παρουσιάζει ένα και μοναδικό πράσινο δέντρο, να είναι περικυκλωμένο από πέτρινους καρχαρίες. Το δέντρο συμβολίζεται ως άνθρωπος, οι κύκλοι που κάνουν οι καρχαρίες και το χώμα συμβολίζουν τη θάλασσα και τους καρχαρίες που θέλουν να επιτεθούν και να καταβροχθίσουν το θύμα τους.

Μ’ αυτό το σκίτσο ο σκιτσογράφος κ. Κουντούρης θέλει να μας περιγράψει το φαινόμενο της ερημοποίησης. Τι είναι, όμως, ερημοποίηση; Το φαινόμενο αυτό σχετίζεται με τη λειψυδρία. Λειψυδρία είναι η έλλειψη νερού, με αποτέλεσμα το χώμα να μετατρέπεται σε άγονο και έτσι σιγά-σιγά να δημιουργείται μια έρημος που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της.

Ευτυχώς, υπάρχουν λύσεις. Η σημαντικότερη από αυτές είναι να δεντροφυτεύουμε και να ποτίζουμε τα δέντρα στις περιοχές που υπάρχει το πρόβλημα της ερημοποίησης. Έτσι, το φαινόμενο αυτό αντιμετωπίζεται και δημιουργούνται περισσότερα μέρη με πράσινο.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως με το παραπάνω σκίτσο ο Μ.Κουντούρης θέλει να τονίσει την ερημοποίηση σε όλο τον κόσμο. Αν δεν κάνουμε κάτι σύντομα, τότε ολόκληρος ο πλανήτης μας θα γίνει μια μεγάλη έρημος χωρίς ζωή κι αυτό δεν είναι καθόλου καλό."

Η γη είναι στα τελευταία της...

Με αφορμή το παραπάνω σκίτσο του Μ. Κουντούρη, η Μάγδα Σ. έφτιαξε αυτή τη ζωγραφιά και έγραψε ένα σχόλιο:

 "Η Μητέρα Γη, σκεπτόμενη πως έχει όλα αυτά τα προβλήματα, είναι σε άθλια κατάσταση. Σκέφτεται λίγα από τα προβλήματά της, όπως την ξηρασία, τη μόλυνση καθαρών νερών, τις πυρκαγιές που καίνε τα όμορφα δάση της, και στεναχωριέται. Βρίσκεται σε κατηφορικό δρόμο,καθώς δεν ξέρει τι να κάνει. Έχει αρρωστήσει και βρίσκεται σε αδιέξοδο, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να σωθεί και είναι πολύ λυπημένη που καταστρέφεται και δεν έχει κανέναν δίπλα της να τη βοηθήσει. Επίσης είναι αγχωμένη για το τι θα συμβεί στο μέλλον!"

Η Νίκη Τζ. έφτιαξε αυτό το σκίτσο και έγραψε το παρακάτω σχόλιο:

  

 "Μια πνοή θα μείνει πίσω 

σε μια έκφραση αδιάφορη. 

Σκοτεινή σκιά της ζωής

που βρέθηκες κοντά μου.

Πέφτω στη λύπη της καρδιάς μου. 

Υποφέρω στην πνοή σου. 

Λάος εικόνα των ματιών μου

που με περιτύλιξες σ' ένα ζωγραφισμένο χαρτί"

Μια προσπάθεια ερμηνείας του σκίτσου του Μ.Κουντούρη, από τη Σαββίνα Μ.:

"Άραγε, μπορεί ένα σκίτσο να περιγράψει ένα πάρα πολύ σημαντικό περιβαλλοντικό πρόβλημα; Και βέβαια μπορεί! Έτσι, το σκίτσο περιγράφει τη γη που κινδυνεύει από πολλά προβλήματα.

Η γελοιογραφία αυτή παρουσιάζει μια γυναίκα στην εντατική (το καταλαβαίνουμε από τα μηχανήματα στον τοίχο), η οποία βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο κρεβάτι της. Υπάρχει ένα πάπλωμα που μοιάζει με τη γη και ένα ταμπλό της κατάστασής της. Επειδή όμως η υγεία της είναι σε σημαντική εξέλιξη και το ένα ταμπλό δεν έφτανε, τοποθέτησαν ακόμη ένα ώστε να φανεί η κάθοδος της υγείας της εκεί όπου δεν μπορούσε να τοποθετηθεί άλλο ταμπλό, η γραμμή έχει φτάσει στο έσχατο σημείο και συνεχίζεται στο πάτωμα, σαν ρωγμή, η οποία στο τέλος της έχει ανοίξει πολλούς δρόμους. Όλη αυτή την εικόνα συμπληρώνει η κλειστή κουρτίνα που δεν αφήνει τον ήλιο να μπει στο ασφυκτικό δωμάτιο και να δώσει έστω και λίγη χαρά στην ηλικιωμένη γυναίκα.

Η γυναίκα είναι η γη, τα μηχανήματα και τα ταμπλό δείχνουν την κατάσταση της γης, που πάει από το κακό στο χειρότερο αφού στα ταμπλό δεν υπήρχε χώρος, η γραμμή έγινε ρωγμή από σεισμούς και στο τέλος της εμφανίζει ένα ερημωμένο πάτωμα. Τα σημάδια αυτά, η ερημοποίηση και οι σεισμοί, είναι προβλήματα που αντιμετωπίζουν η γη και οι άνθρωποι. Τέλος, η κλειστή κουρτίνα συμβολίζει πως αν δεν κάνουμε κάτι, η γη θα αλλάξει.

Με το σκίτσο, ο σκιτσογράφος θέλει να τονίσει τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η γη. Όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα, παραδείγματος χάριν, τρύπα του όζοντος και φαινόμενο του θερμοκηπίου, έχουν δημιουργηθεί απ' τον άνθρωπο. Αυτός, όμως, μπορεί να το διορθώσει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Αν δεν δράσει σύντομα, η ζωή του δεν θα είναι όπως πρώτα...."

Μιλώντας για το περιβάλλον με τη γλώσσα της γελοιογραφίας

Εκεί που κάποτε υπήρχαν πράσινα λαγκάδια και γάργαρα νερά, που φύτρωναν λουλούδια και πετούσαν πουλιά, τώρα είναι οι τσιμεντένιες και ασφυκτικές πόλεις μας. Ο αέρας που κάποτε μας έδινε ζωή, τώρα κατοικείται από νέφος και θανατηφόρα μικροσωματίδια. Τα δροσερά ποτάμια που κυλούσαν κάποτε, τώρα έχουν ξεραθεί. Οι κοιλάδες που κάναμε περίπατο ανέμελοι, τώρα έγιναν βρομερές χωματερές. Οι θάλασσες που πλατσουρίζαμε μικροί, τώρα γέμισαν πετρελαιοκηλίδες και πίσσα. Και ο ήλιος, που κάποτε μας γαργαλούσε τα καλοκαίρια, τώρα μας καίει το δέρμα και μας σκοτώνει.
Με πόσους τρόπους έχουμε μιλήσει για το περιβάλλον και για αυτά που το απειλούν; Έχουμε συζητήσει με τους φίλους μας απελπισμένοι, έχουμε διαβάσει άρθρα στις εφημερίδες, έχουμε ακούσει διαλέξεις, έχουμε δει ταινίες.
Στο Γυμνάσιο Καλυθιών, σκεφτήκαμε να μιλήσουμε και με τη γλώσσα της γελοιογραφίας, χρησιμοποιώντας οικολογικές γελοιογραφίες του ροδίτη σκιτσογράφου Μιχάλη Κουντούρη.
Μα πώς θα μιλήσουμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, χρησιμοποιώντας γελοιογραφίες;
Δεν υπάρχουν μόνο αστείες γελοιογραφίες. Υπάρχουν και μερικές πικρές, που μας προβληματίζουν και μας ξυπνάνε. Μας μαθαίνουν πράγματα, μας δείχνουν τον ένοχο, μας προτείνουν λύσεις.
Κι εμείς, θα αρχίσουμε έναν διάλογο με αυτές τις σοβαρές γελοιογραφίες, και θα απαντάμε φτιάχνοντας τα δικά μας σκίτσα, γράφοντας τα δικά μας κείμενα, δημιουργώντας τα δικά μας έργα.
Σας περιμένουμε σε αυτό το blog, όπου θα συναντιόμαστε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον - όσοι ενδιαφερόμαστε για τη ζωή μας. Γιατί το περιβάλλον δεν είναι κάτι ξένο. Ζούμε μέσα του, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όλα είναι περιβάλλον, όλα δείχνουν το περιβάλλον, όλα στρέφονται προς το περιβάλλον, σαν μια πυξίδα, που αντί για βελόνα έχει ένα τρυφερό φυλλαράκι...